22 Aralık 2010 Çarşamba

Film Arası: Filmin kalbi; müziği

Ennio Morricone
"Canone Inverso"



Dario Marianelli
"Pride & Prejudice"


Carter Burwell
"Blood Simple."

Film bittiğinde kafamızda çalmaya devam eden o harika müziklerin yaratıcıları olan bu üç güzel adam, bazı sahnelerin daha etkileyici, daha ürpertici, daha romantik ya da daha üzücü olmasında birinci elden söz sahibi. Müziğin hiç kullanılmadığı iyi filmleri -bazen sessizlik de müziktir:)- aklımın bir köşesinde tutarak diyebilirim ki iyi film iyi müzikle buluştuğunda tadından yenmiyor!

4 yorum:

Vuslat AKTEPE dedi ki...

Müzikler gerçekten hoş olmuş... Ama bazen kötü bir filmin de iyi müzikle buluştuğu ve hatta sırf müzikleri için bile izlendiği örnekler olmuştur değil mi? Mesela Robert De Niro'nun başrol oynadığı The Mission filmi gibi. Gerçekten kötü bir film olmasına rağmen Ennio Morricone'nun Muhteşem müzikleri vardır ve sırf müzikleri için bile evde başucumda bir DVD'si...

white rabbit in the forest dedi ki...

"iyi film iyi müzikle buluştuğunda tadından yenmiyor!"
kesinlikle katılıyorum, öyle film müzikleri oluyor ki, film sadece o müzikle hatırlanabiliyor.

LeyLalar dedi ki...

film müziği denince benimde aklıma ilk olarak danny elfman gelir. müzik filmde konuyu, anlamı, anlatımı gibi bir sürü öğeyi güçlendiriyor. en son mine vaganti filminin müziklerinden çok etkilendim.

özlem.

Clea dedi ki...

Vuslat AKTEPE,
tabii kesinlikle haklısın. kötü filmin en iyi tarafı müziğidir bazen. The Mission filmini izlemedim. en iyisi filmi izlemeden müziklerini dinlemek:)

white rabbit in the forest,
bir zamanlar sürekli soundtrack cdleri alırdım. aslında daha adı anılacak çok film ve müzisyen var. bu arada ismin ne güzel:)

özlem,
danny elfman, kesinlikle! corpse bride'in müzikleri çok güzeldi. serseri mayınlar filminin müziklerinden bir arkadaşım bahsetmişti aslında, mutlaka dinleyeceğim. ben de ferzan'ın kutsal yürek filminin müziklerini çok beğenmiştim. filmi de çok severim.

güzel yorumlarınız için çok teşekkürler.